Tydzień po wprowadzeniu tej zasady otrzymałam pilny telefon ze szkoły. Nauczycielka mówiła, że moja córka była wyjątkowo nieobecna podczas lekcji, zamyślona i wycofana. Poprosiła mnie o rozmowę i spotkanie.
Poczułam mieszankę niepokoju i troski. Gdy usiadłyśmy razem w szkole, córka wreszcie otworzyła się przede mną. Opowiedziała, że początkowo było jej bardzo ciężko z tą nową regułą. Czuła się odizolowana od rówieśników i zrozpaczona, bo nie mogła być online cały czas.
Ale z każdym dniem zaczęła zauważać coś ważnego: miała więcej czasu na inne rzeczy, które kiedyś ją cieszyły – czytanie, rysowanie, rozmowy z nami, rodziną. Jej nastrój się poprawił, a nawet wyniki w nauce zaczęły się polepszać.
Co dała nam ta zmiana?
Dziś wiem, że choć początkowo było ciężko, to właśnie ta granica była potrzebna mojej córce. Telefon nie zniknął z jej życia, ale przestał nim rządzić. Stał się narzędziem, a nie panem.
Oczywiście, nie jest łatwo utrzymać tę zasadę, zwłaszcza w świecie, gdzie technologia jest wszędzie. Ale jako rodzic czuję, że mam wpływ i że dbam o rozwój i dobrostan mojej córki. Widzę w niej teraz więcej spokoju, uśmiechu i energii do życia poza ekranem.
Moje rady dla rodziców
Jeśli masz podobny problem, pamiętaj:
-
Wprowadź zasady jasno i z miłością.
-
Bądź konsekwentny, ale też otwarty na rozmowę.
-
Pomóż dziecku znaleźć inne pasje i zajęcia poza telefonem.
-
Wspieraj, nie karz – zmiany wymagają czasu.
-
Pamiętaj, że Twoje wsparcie jest najważniejsze.
Zmiana nie jest łatwa, ale może otworzyć drzwi do lepszego, zdrowszego życia – zarówno dla Twojego dziecka, jak i całej rodziny.
Czy masz podobne doświadczenia? Chętnie poznam Twoją historię.
